Je staat bij de geluidsinstallatie. Bij, want dit werk lijkt geen voor-, zij- en achterkant te kennen. Aan het plafond is een zwarte, langwerpige box bevestigd die het geluid gericht verspreid. Als je er recht onder staat kan je het geluid goed horen, maar als je een stukje er vandaan loopt wordt het heel snel zachter. Je verbaasd je over deze constructie, niet volledig begrijpend hoe dit effect is verkregen. Je blijft een tijdlang onder de box staan. Je weet niet of er een begin en een eind zijn. Op het moment dat je begint met luisteren is er een mannenstem te horen die in een taal die je niet kan verstaan iets vertelt op een toon die doet denken aan een nieuwsbericht. Je plaatst de taal ergens in de balkan-streek, maar zou niet weten te zeggen in welk land het precies wordt gesproken. Na een tijdje vervaagt de stem en hoor je iets wat lijkt op een optocht met een hoop toeters, geïmproviseerde trommels en stemmen van mensen die voortdurend dezelfde zin herhalen. De opname is rommelig, het is waarschijnlijk buiten opgenomen en je hoort naast wat doet denken aan een optocht een hoop wind, voorbijrijdende auto's die toeteren en geluiden van mensen die rondom degene die het geluid heeft opgenomen met elkaar praten en lachen. Het is moeilijk om te bepalen welke taal er hier wordt gesproken, je hoort zoveel tegelijk dat je niets kan isoleren. Dit geluid gaat een tijdje door tot je opmerkt dat het begint te veranderen. Het lijkt nog steeds dezelfde opname, maar de microfoon en degene die die vasthoudt veranderen van plek, want het geluid wordt steeds rustiger en zachter. Na een tijdje hoor je duidelijk het geluid van iemand die door een veld met hoog gras en andere planten loopt. Het geluid van net, wat klonk als een stadscentrum vol auto's en mensen, is nu veranderd in de geluiden die je hoort tijdens een wandeling door een bos zonder gebaande paden. Na hier een tijdje naar geluisterd te hebben stap je onder de box vandaan.